rzępolić

rzępolić
rzępolić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, rzępolićlę, rzępolićli, rzępolićlony, pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'grać źle, nieudolnie na jakimś instrumencie, najczęściej strunowym; fałszować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Rzępolić na skrzypcach. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • rzępolić — ndk VIa, rzępolićlę, rzępolićlisz, rzępolićol, rzępolićlił pot. «grać nieumiejętnie na jakimś instrumencie, zwłaszcza strunowym» Rzępolić na skrzypcach, na wiolonczeli …   Słownik języka polskiego

  • rzępolić — Grać na instrumencie muzycznym, zwłaszcza nieudolnie Eng. To play a musical instrument, especially very poorly …   Słownik Polskiego slangu

  • obertas — m IV, DB. a, Ms. obertassie; lm M. y żart. «oberek» Wywijać obertasa. Rżnąć, rzępolić obertasy …   Słownik języka polskiego

  • rzępolenie — n I rzecz. od rzępolić …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”